Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Ανοιξιάτικες εικόνες!!

Αυτήν την εποχή τη λατρεύω, είναι που χαίρομαι την αυλή μου, τα οπωροφόρα έχουν ανθίσει μοσχοβολούν και μαζεύουν δεκάδες πτερωτούς φίλους στ'ανθη τους.
Οι μυρωδιές απ'τ'ανθισμένη λεμονιά και πορτοκαλιά με ζαλίζουν.
Κορομηλιά και ροδακινιά συναγωνίζονται πια θα φορέσει το πιο όμορφο νυφικό και'γω αδυνατώ να διακρίνω πια είναι η ομορφότερη.
Ξυπνά το παιδί που κρύβω μέσα μου με τα ίδια αισθήματα ξενοιασιάς και χαράς να με πλημμυρίζουν αντικρίζοντας αυτό το μεγαλείο της φύσης!

Δεν άντεξα πήρα τη μηχανή και κυνηγούσα τις πεταλούδες. να φυλακίσω ένα πέταγμα, μια ξένοιαστη στιγμή της σύντομης ζωής τους.
Και'κεινες ανυποψίαστες απολάμβαναν τους χυμούς των δέντρων παίζοντας κάτω απ'το λαμπερό φως του ήλιου
Στ'ανθη της κορομηλιάς 5-6 τριγυρνούσαν μεθυσμένες από κλαδί σε κλαδί.
Χτεσινές κάμπιες που φόρεσαν τα πολύχρωμα φορέματα άφησαν τη νοτισμένη γη και ερωτοτροπούν με τις ακτίνες του ήλιου.


Το παιχνίδι ο έρωτας ο θάνατος περιορίζονται σε μια μέρα, η αναγέννηση και το τέλος.

Αυτό το πανέμορφο ζωύφιο είναι σύμβολο ελευθερίας, αλλαγής, αγάπης, χαράς, ευημερίας, αγνότητας, μεταμόρφωσης και φυσικότητας.
Επιπλέον, επειδή είναι ιδιαίτερα ενεργητικό πλάσμα και δύσκολο να το πιάσει κανείς, έχουν σχετιστεί και με τους δύσκολους στόχους.
Αναρωτιέμαι μήπως θέλει κάτι να μου πει το σύμπαν για την εποχή που διανύουμε??
Μάλλον αυτό πρέπει να'ναι το μήνυμα να μη σταματάμε να κυνηγάμε τους στόχους μας όσο δύσκολοι και αν είναι.
Πιστεύω αυτή η Ανάσταση του Χριστού τη χρειαζόμαστε όσο ποτέ για να μας δώσει τη δύναμη να παλέψουμε για τη δικής μας ανάσταση απ'το σκοτάδι που μας έχουν ρίξει στο φως!

Καλό και Χαρούμενο Πάσχα εύχομαι σε όλους!







Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Στο νοτιότερο άκρο ..του νησιού!!

Η τελευταία μου χειμωνιάτικη διαδρομή με τους πεζοπόρους ήταν στο Νοτιότερο άκρο του νησιού.
Ξεκινήσαμε από τον Μ.Γιαλό εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό όλο κέφι και όρεξη για τη νέα για μένα διαδρομή.
Ο ήλιος ήταν κρυμμένος στα πυκνά σύννεφα και ο αέρας είχε κοπάσει τελείως.
Ανεβήκαμε ένα ύψωμα και μπροστά μας είχαμε τα 3λαγκόνια.
"Οι βίλες της οργής" εφανίστηκαν μπροστά μου και έμεινα με το στόμα ανοικτό να τις χαζεύω.
Για όσους δεν γνωρίζουν. αυτή που φτάνει μέχρι τη θάλασσα λένε ότι είναι του υπουργού μας. που έχει τον υπερθετικό του Στούρνου.
Η πιο πάνω προηγούμενου υπουργού οικονομικών και η τρίτη Γάλλου πολιτικού.
Εδώ λοιπόν βρήκαν να συνωμοτούν για την πορεία του μισθού μας αλλά και ζοφερό μέλλον μας!
Το περίεργο δεν είναι πως έχτισαν αυτές τις βίλες αλλά ότι σε καμία από δαύτες δεν υπάρχει κολόνα της ΔΕΗ ούτε εναέριο καλώδιο.Οι βίλες παίρνουν ρεύμα με υπόγειο καλώδιο απ'την θάλασσα.
Φυσικά αυτές οι δαπάνες έγιναν απ'τα "χαράτσια μας" πιθανόν γιαυτό αυτός επιμένει και στηρίζει δυναμικά να μη διακοπεί αυτός ο φόρος!
Αφήσαμε τις βίλες στην ησυχία τους και προχωρήσαμε προς το Νότιο ακρο του νησιού.Βρεθήκαμε πίσω απ'το "Κόμητο" την πανέμορφη παραλία μας.
Ενώ η ομάδα προπορεύεται εγώ μένω να καταγράφω με το φακό τις πρωτόγνωρες για μένα περιοχές.
Μια μεγάλη έκταση ξυρισμένη θαρρείς από φωτιά του καλοκαιριού.Δεν έχουμε και την άφθονη βλάστηση στο νησί αλλά και αυτή την πενιχρή καταφέραμε να την κάψουμε.
Η καμένη περιοχή που αρχίζει να ζωντανεύει ξανά!
Ευτυχώς ο σπόρος επιμένει και ανάμεσα στις κρεμμύδες ξεπετάγονται δειλά δειλά και μικρές ανεμώνες να δώσουν μια χαρούμενη πινελιά στο μουντό τοπίο.
Η στεριά εισβάλει στη θάλασσα διμιουργώντας μικρά λαγκώνια δίνοντας αυτό τ'ονομα σ'αυτόν τον τόπο.
Ενώ δεξιά μας στο βάθος ο κόλπος του Φοίνικα με το μικρό λιμανάκι του.
Πλησιάζουμε προς τον Φάρο μπροστά μας απομεινάρια από μικρό φυλάκιο των Γερμανών στην κατοχή.

Η φύση έχει δημιουργήσει τα δικά της έργα τέχνης τα βράχια έχουν μια άγρια ομορφιά.
Φτάνουμε στο ακρωτήρι Βιγλοστάσι ο φάρος στέκει κρυφός φρουρός κάθε πλεούμενου τις νύχτες.Απολαμβάνουμε τον καφέ μας με θέα όλο το Αιγαίο πέλαγος .
Στη μύτη του ακρωτηρίου το φυλάκιο των Γερμανών που έλεγχαν το Αιγαίο τότε.
Παίρνουμε το μονοπάτι του γυρισμού.
Αφήνουμε πίσω τα φυσικά έργα τέχνης!

Μια παρέα με motocross βρήκαν ευκαιρία να προπονηθούν στο βουνό.Χάνονται σαν τις σφήγκες απ'την ταχύτητα στην πλαγιά μόνο ο θόρυβος ακούγεται για να τους εντοπίσω.
Η διαδρομή μας έχει ολοκληρωθεί έχουμε ήδη φτάσει στο Μ.Γιαλο.
Μπορεί να μην είχε ιδιαίτερες ομορφιές σίγουρα όμως ήταν μοναδικές.Αυτές είναι που κάνουν το νησί ιδιαίτερο.




Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Φανταστική Χορτόπιτα.. και πιτάκια με χόρτα του βουνού..!!

Χορτόπιτες και χορτοπιτάκια σας έχω δείξει αρκετά, τα σημερινά όμως είναι τα καλύτερα απ'ολα!
Όρεξη να'χετε και ώρα και είμαι σίγουρη ότι θα εισπράξετε τα καλύτερα κοπλιμέντα απ'τους οικείους σας.
Τα χόρτα άγρια απ'τα βουνά, που αυτόν το χειμώνα τα όργωσα μπορώ να πω και επωφελήθηκα δεόντως.
Τα ζεματώ για λίγα λεπτά σε βραστό αλατισμένο νερό αφού τα πλύνω σε πολλά νερά για να μη μείνει ίχνος χώματος.
Στο μεταξύ ετοιμάζω το φύλο με :
2πακέτα φαρίνα (αλεύρι που  φουσκώνει μόνο του)
2κεσέδες γιούρτι
2 κεσέδες αραβοσιτέλαιο
Χρησιμοποιώ το ίδιο σκεύος για να μετρήσω γιαούρτι και λάδι. Αν θέλετε αφαιρείται λίγο, 1δάχτυλο λάδι αντικαθιστώντας με νερό.
Κάνω μια λακκούβα στο αλεύρι και προσθέτω τα υγρά ανακατεύοντας έχω μια εύπλαστη μαλακιά ζύμη που την αφήνω το λιγότερο για 1/2 να ξεκουραστεί αφού την σταυρώσω!!
Όσο ξεκουράζετε η ζύμη σοτάρω 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια και πράσα ψιλοκομμένα.
Προσθέτω 1μάτσο άνηθο και μάραθο ψιλοκομμένα.Τελευταία έχω βάλει στη διατροφή μου το τζίντζερ που πρόσθεσα ένα κομμάτι όσο ένα μικρό καρύδι τριμμένο στο τρίφτη που έδωσε υπέροχο άρωμα και γεύση.
Και τέλος τα ζεματισμένα χόρτα αφού τα έχω στραγγίξει πολύ καλά.
Αλατοπιπερώνω και αφήνω το μείγμα να κρυώσει τελείως. Ανοίγω φύλλο όσο να καλύψω το ταψάκι μου που έχω λαδώσει προηγουμένως καλά.
Στρώνω το μείγμα των χόρτων,το τριμμένο ρεγκάτο μπήκε τελευταία στιγμή να εμπλουτίσει τη γεύση.

Άλλο ένα φύλο να καλύψει το μείγμα των χόρτων.Αυτή ζύμη είναι πολύ εύκολη για άνοιγμα καθώς είναι ελαστική και να μας ανοίξει κάπου μ'ενα άλλο κομμάτι διορθώνεται.
Χαράζω την πίτα σε κομμάτια να φεύγουν τα υγρά όσο ψήνεται και πασπαλίζω με σουσάμι.
Και ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 ώσπου να ροδίσει γύρω στα 40-45'.

Αυτό το φύλο μοιάζει με της ζύμης κουρού κρατιέται πάντα τραγανό, είναι το αγαπημένο μας για πίτες και πιτάκια.
Για να παίρνει καθένας μαζί του έφτιαξα και χορτοπιτάκια  με την ίδια  ζύμη και γέμιση.Πρώτα έγιναν βέβαια τα πιτάκια και τα υλικά που έμειναν έφτιαξα την πίτα.
Ψήθηκαν στο μισό χρόνο απ'την πίτα και έγιναν εξ'ίσου νόστιμα και τραγανά.
Τολμήστε τα θα ξετρελαθήτε και θα γίνουν τ'αγαπημένα σας.

Η συνταγή αφιερωμένη στην Μαρία Κανελάκη που δεν τρελαίνεται για τα γλυκά!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top