Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Η Κηπουρική ...και οι σαλιγκαράδες μου..!!

Σε περίοδο που το βαρκί ήταν στη στεριά για ξεκούραση και αναδόμηση , οι δραστηριότητες μου είχαν μειωθεί ο ελεύθερος χρόνος σαν άνεργη άφθονος έψαχνα τρόπους να τον αξιοποιήσω.
Στα ανθοπωλεία είχα προσέξει ότι περισσότερα ήταν τα φυντάνια από ζαρζαβατικά από εκείνα των καλλωπιστικών  λουλουδιών.
Σημεία των καιρών σκέφτηκα αφού η κρίση οδηγεί τους ανθρώπους να στραφούν στην κηπουρική με ζαρζαβατικά προς όφελός τους.
Όταν ρώτησα και τον ανθοπώλη μου το επιβεβαίωσε ότι ζητά ο κόσμος περισσότερο αυτά, απ' ότι τα λουλούδια.
Λόγω μόδας λοιπόν άρχισα να το περιεργάζομαι στο μυαλό μου, λατρεύω την κηπουρική χώρο είχα γιατί να μη δοκιμάσω, θα έβαζα το χέρι μου και ο ήλιος και η βροχή θα συνέχιζαν το έργο μου.
Ξεκίνησα λοιπόν δειλά δειλά με 3φυντάνια μπρόκολου 3κουνουπίδια και 3λάχανα για αρχή.
Έσκαψα το χώρο που θα τα έβαζα τον εμπλούτισα με βιολογική κοπριά από φίλο που είχε ζώα και τα'βαλα καμαρώνοντας τα, κάθε πρωί.
Είχα και την καζούρα των φίλων και συγγενών και κυρίως του καπετάνιου:
-Α..θα ξεχειμωνιάσουμε μ' αυτά, μη σου πω ότι θα πουλήσουμε και στην λαϊκή!
Εγώ έκανα ότι δεν άκουγα και συνέχισα να τα περιποιούμαι και να τα χαζεύω που μεγάλωναν όχι με μεγάλο ρυθμό.
Δεν ανησυχούσα όμως σκεφτόμουν ότι χωρίς φυτοφάρμακα και λιπάσματα ήταν δεδομένο.
Στην πορεία όμως ζήλεψα και τα μαρουλάκια που είδα στο ανθοπωλείο και πήρα 2κεσεδάκια με φυτώρια των 24ριζών σύνολο 48 για να μη με δουλεύει ο καπετάνιος και να ξεχειμωνιάσουμε πραγματικά!
Αφού ακολούθησα την ίδια διαδικασία με κοπριά και σκάψιμο τα 'βαλα σε 3 σειρές τα πότισα και μετά καμάρωνα και φανταζόμουν μεγάλα μαρούλια ως το Πάσχα να κόβω!!!
Βγαίνω το επόμενο πρωί τα βλέπω λιγότερα και κάποια να προσκυνούν στο χώμα!
Σκέφτηκα ότι εγώ είχα λάθος εκτίμηση στον αριθμό και προφανώς κάποια δεν έπιασαν και μαράθηκαν!
Την 2η μέρα ακόμα λιγότερα μαρουλάκια δεν μπορεί λέω κάτι τα πείραξε και τα'βαλα με τον καπετάνιο μη μου' κανε πλάκα, και με τις γάτες μου!
Την 3η μέρα πια δεν υπήρχε ούτε δείγμα μαρουλιού. Και τότε κατάλαβα το πρόβλημα σαλιγκάρια είχαν εξαφανίσει όλα τα μαρούλια για βραδινό!!
Τρομοκρατημένη το λέω του καπετάνιου τι έπαθα !!
Αντί να με συμπονέσει με κατηγόρησε κιόλας για τότε που την είχαν "κάνει" κάποιοι σαλιγκαράδες και εγκαταστάθηκαν για τα καλά στην αυλή μου.
Μάταια να του εξηγώ ότι έχουμε "σόι" ενδημικά που έχουν πολλαπλασιαστεί επικίνδυνα.
Να επιμένει εκείνος ότι είναι "τα δικά του απ' το βουνό" να του απαντώ εγώ ότι δεν έχουν ταμπέλα και κορδελάκι για να τα γνωρίσω και η συζήτηση δεν είχε τελειωμό!!
Μετά απ' αυτό το ατύχημα με τα μαρούλια πείστηκα ότι το πρόβλημα με τα σαλιγκάρια είναι μεγάλο για τα ζαρζαβατικά μου και πρέπει να δράσω το συντομότερο.
Μπήκα στο net ψάχνοντας για τρόπους εξόντωσης με φυσικούς τρόπους εφόσον ήθελα βιολογικά κουνουπίδια και όχι του εμπορίου μεσ'τα φυτοφάρμακα.
Και κάπου βρήκα ότι εξολοθρεύονται με μπύρα αφού την λατρεύουν και ψοφάνε.
Έτσι έκοψα κουτάκια μπύρας και γέμισα γύρω απ' τα φυτά με λίγη που κάθε 2μέρες ανανέωνα.
Όταν έβρεχε έπρεπε να ανανεωθεί το συντομότερο.
Πραγματικά κάθε μέρα έβρισκα μέσα αρκετά πνιγμένα απ'ολα τα σόγια και δικαιώθηκα στον σύζυγο ότι ήταν "καλό δικό μας σόι"
1κάσα μπύρες ήπιαν τα σκασμένα και δεν είχαν εξολοθρευτεί αφού δεν μου ζήτησαν και μεζέ λουκάνικο ή κοψίδια πάλι καλά!
Ο καπετάνιος έβλεπε τις μπύρες που άνοιγα και νόμιζε ότι τα'πινα με τους σαλιγκαράδες παρέα!
1κάσα μπύρες και τα κουνουπίδια δεν έλεγαν να μεγαλώσουν και να βγάλουν καρπό.
Μια μέρα 2στενά κάτω απ'το σπίτι μου το μάτι μου πήγε σ'ενα μπαξεδάκι με κάτι κουνουπίδια και μπρόκολα μέχρι τη μέση μου. Έμεινα να τα κοιτάω σαν χαζή!
Με βλέπει ο μπαξεβάνης μου λέει θέλετε κάτι??
-Να σας ρωτήσω ?
- στα κουνουπίδια βάζετε φυτοφάρμακα και έχουν μεγαλώσει? (Του τα'φτυσα κιόλας μη με βρουν μπελάδες!)
-Όχι μου λέει σ' αυτά δεν βάζω, έξω(σε χωριό) στο χωράφι βάζω είναι με σκέτο νεράκι αυτά !
Και πιάσαμε την συζήτηση για τα δικά μου "ταλαιπωρημένα" κουνουπίδια που μου πρότεινε να πάρω φάρμακο για τα σαλιγκάρια που δεν επηρεάζει έτσι και αλλιώς τα φυτά!
Στην φωτό φαίνονται τα φύλλα καταφαγωμένα από ζωύφια αλλά τότε δεν είχα προσέξει νόμιζα ότι είναι έτσι δαντελωτά τα φύλλα τους!

Τελικά πήρα το φάρμακο έβαλα και έβγαλα 2κουνουπίδια στο μέγεθος πιάτο του φρούτου
Το νερό που ξόδεψα για να τα πλύνω απ'τις κάμπιες και τα μαμούνια θα είχα ποτίσει ολόκληρο χωράφι με εκατοντάδες κουνουπίδια!!

Τώρα, το σκέφτομαι να το ρισκάρω να βάλω και φέτος ή να κάνω εκτροφή σαλιγκαριών καλύτερα στην αυλή μου???




Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Φτιάχνουμε..παστελαριές..??

Άκρως καλοκαιρινό φρούτο το σύκο καταφέρνουμε και το απολαμβάνουμε τους χειμερινούς μήνες σαν μαρμελάδα ή ακόμα και ξερά.
 
Για να κρατήσω αυτό το "Αυγουστιάτικο δώρο" να συνοδεύσει το τσιπουράκι μας τις κρύες νύχτες αναπολώντας τις γεύσεις και τις καλοκαιρινές μας αποδράσεις αποφάσισα να τα φτιάξω όπως τα λέμε εδώ "παστελαριές" και έχουν μια ιδιαίτερη μεταχείριση.
Σε παλαιότερη προσπάθεια είχα μια αποτυχία βγήκαν μαύρα σαν το χρέος που έχουμε στην Ε.Ε .
Αφού πήρα τις πληροφορίες μου μέσα απ' το διαδίκτυο  ζήτησα και τις οδηγίες μιας φίλης, που η μητέρα της είναι παλιά και καλή παραδοσιακή μαγείρισσα, για σιγουριά.
Και το e-mail έγραφε κατά λέξη :
-Λοιπον παιρνεις τα συκα απο το δεντρο,
τα κλεβεις καλυτερα για να γινουν πιο νοστιμα,
τα πλένεις και τα αφηνεις στο ηλιο να στεγνωσουν
απο ολες τις πλευρες,
μην βαλεις αντιληακο λαδι...
δεν τους ταιριαζει,..
ανοιγεις στα δυο το καθε συκο
και το κολλας με αλλο
α.. το βουτας πρωτα στην εσωτερικη του πλευρα
σε σουσαμι με κανελα.
τα πιεζεις να κολλησουν καλα,
μην βαλεις κολα,
τα βαζεις σε χαμηλο φουρνο ...
ηλεκτρικο οχι χαμηλο χτιστο
 αυτον που απο πανω εχει καρβουνα για μπαρ-μπε-κιου..
100βαθμους για να παρουν χρωμα..
Δυστυχως η μαμα μου ολα τα κανει με το ματι
και δεν ξερει χρονο..
τα κρυβει οταν κρυωσουν σε κουτι μεταλικο..
αυτο απο τα μπισκοτα ,
αφου εχουμε φαει τα μπισκοτα, και βαζει και φυλλα δαφνης...
σαν κινεζικο τυχερο μπισκοτακι θα ειναι μετα ..
μονο που το ρητο θα μας τον λεει η Δαφνη... οχι η Μποκοτα..
αυτη ειναι της γιουροβιζιον..
μα που πηγε το μυαλο σου???
ευχομαι ελπιζω και θελω να σε βοηθησα.
φιλακια δροσερα
Έτσι λοιπόν ακολούθησα τις οδηγίες μόνο που δεν τα έκλεψα αλλά είχα άφθονα από αγαπητό φίλο που δεν τ' αξιοποιεί.
Τ'αφησα στον ήλιο αρκετές μέρες να στεγνώσουν.
Θυμήθηκα τις ταράτσες των σπιτιών στην πατρίδα της μητέρας (Εύβοια) τις λιγοστές φορές που έχω επισκεφτεί,ήταν στολισμένα για μέρες

Μετά τα φούρνισα να ξεραθούν σε σιγανό φούρνο 100 βαθμούς.Τα άνοιξα στη μέση τους έβαλα ξηρούς καρπούς(αμύγδαλα,καρύδια,σουσάμι)και λίγο γαρύφαλλο.
Τα πάτησα δυο,δυο καλά να κολλήσουν όπως έλεγαν οι οδηγίες και τα ξανάβαλα στο φούρνο να ψηθούν με τους ξηρούς καρπούς για λίγα λεπτά.
Όταν κρύωσαν τα ράντισα με λίγο τσίπουρο και τα'βαλα σε μεταλλικό κουτί με δαφνόφυλλα για να μην μαμουνιάσουν.
Να σας τρατάρω ένα τσιπουράκι με παστελαριές??

Αντε στην υγειά σας!

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Το καλύτερο μας ψάρεμα..!!

Εδώ στο νησί το καλοκαίρι στρογγυλοκάθεται για τα καλά και δεν λέει να κουνήσει.
Τα τελευταία χρόνια ο Σεπτέμβρης κάνει τις καλύτερες μέρες,τύφλα να' χει ο Αύγουστος και ο Ιούλιος μαζί! Μήπως θά'πρεπε να του αλλάξουμε εποχή,να τον στριμώχναμε εκεί στους καλοκαιρινούς μήνες ή να ξεχειλώναμε λίγο το καλοκαίρi άλλο ένα μήνα.
Μια τέτοια καλοκαιρινή μέρα ήταν και προχτές με 1-2μποφόρ και αποφασίσαμε να πάμε μεσημέρι για ψάρεμα ώστε να κάτσουμε και για καλαμάρια μέχρι τη δύση του ηλίου.
Γεμίσαμε το ρεζερβουάρ βενζίνη(μεγάλη η χάρη του) γιατί τέτοιες εποχές σπανίζει,το φαινόμενο και σαλπάραμε!
Με τέτοια γαλήνια θάλασσα αποφασίσουμε να πάμε πολύ βαθιά να βρούμε κάτι σημεία που μας είχαν πει για μεγάλους μπαλάδες.
-Θ' ανοιχτείς στα 4μίλια απ' τον Γλάροντα και όταν δεις στη μύτη του νησιού το 2ο βουνό της Τήνου στα 160μέτρα βάθος ρίξε ...έλεγε ο ψαράς και θυμόμασταν τα λόγια του και όλο ανοιγόμασταν να βρούμε το σημείο.
Η θάλασσα σεντόνι καλοσιδερομένο η βάρκα γλιστρούσε πάνω της νωχελικά και την τσαλάκωνε ελαφρά.
Οι όγκοι των γύρω νησιών χάνονταν ανάμεσα στους καταγάλανους αχνούς της.Μόνο τα σκάφη ξεχώριζαν στον ορίζοντα.


Όσο απομακρυνόμασταν απ'το νησί οι λόφοι, τα βράχια μπαίνανε σε παράταξη δεν ξεχώριζες λαγκόνι,βράχο ή βουνό όλα σε μια γραμμή!
Και έδειχνε το νησί μια οροσειρά από λόφους μόνο!


Φτάνουμε στα 160μ βάθος και ρίχνουμε σε λίγο νιώθω το πρώτο τσίμπημα ανταποκρίνομαι και αισθάνομαι το ψάρι να σπαρταράει κάτω.
Ανεβάζω κι εχω τον 1ο μεγάλο χάνο!


Σήμερα έχουμε φροντίσει να' χουμε και ιδιαίτερο μεζέ για τα ψάρια.Ζαργάνα που βρήκαμε φρέσκια τη φιλετάρουμε να μη τους κάτσει κανένα κόκκαλο στο λαιμό(τρομάρα μου!)

 
Τα ψάρια δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στη ζαργάνα και έρχονται στην καθετή 2 μαζί και'γω τρελαίνομαι απ' τη χαρά μου!

Το ίδιο όμως κάνουν και στο καπετάνιο που έχει περισσότερη υπομονή και περιμένει να γεμίσουν και τα 3αγκρίστρια.


Ενώ σιγά σιγά γεμίζουμε ψαράκια δεν χορταίνουμε τ' απέραντο γαλάζιο.
 
Ήρεμη και γαλήνια όπως είναι φαντάζομαι να' χα φτερά στα πόδια να τρέξω πάνω της να πλατσουρίζω σαν δελφίνι. Και δεν προλαβαίνω να τελειώσω τη σκέψη μου και ακούμε κάτι πλατσουρίσματα γυρίζουμε και βλέπουμε μεγάλα ψάρια να χορεύουν έξω απ'το νερό!
Ίσα που φαίνονται κόντρα στον ήλιο στο βάθος,στο τέλος στο βιντεάκι!




Το σημείο αποδείχθηκε πολύ καλό, οι μπαλάδες αρκετά μεγάλοι και στου καπετάνιου(την καθετή)είχαν ιδιαίτερη προτίμηση αφού κάθονταν και 4-4. Εγώ φοβόμουν μην χάσω τον ένα που είχα ανεβάζοντας όμως όταν έβλεπα ότι είχα 2 φούσκωνα από υπερηφάνεια για την "τύχη" μου!
Όταν έβγαζα και 3ο εκεί ήταν τ' αποκορύφωμα!

Ενώ σ'αλλη περίπτωση θα κοιτούσαμε την ώρα να δούμε πότε πέρασε, προχτές μέσα σε 2ώρες είχαμε γεμίσει ένα ολόκληρο κουβά και έπρεπε να περιμένουμε το ηλιοβασίλεμα για να ρίξουμε για καλαμάρια.

Σταμάτησα το ψάρεμα και άρχισα το καθάρισμα ήταν αρκετά για να δώσουμε και να φάμε 2φορές.Ο ήλιος έκαιγε για τα καλά και δεν άντεξα να βλέπω τα νερά γάργαρα και'γω να καίγομαι πάνω στη βάρκα.

Βούτηξα και η απόλαυση που ένιωσα καθώς χάιδευε το νερό όλο μου το σώμα δεν περιγράφεται.
Ο ήλιος κόντευε να γείρει όταν ξεκινήσαμε το ψάρεμα των καλαμαριών.


Ρίχναμε ξαναρίχναμε εκεί έξω απ' τα νερά μας μόνο 2μουστάκια άνέβασα από καλαμάρια ώσπου είδαμε τον ήλιο να κρύβεται.


Εκεί που είχαμε απογοητευτεί τελείως να' σου και τσιμπάει στον καπετάνιο ένα καλό καλαμάρι την ώρα που έγερνε κι ήλιος ΄βάφοντας ουρανό και θάλασσα στα χρώματα της σέπιας.

Εμένα δεν είχε σκοπό να μου δώσει, όσες φορές και αν έριξα δεν πήρα τσιμπιά. Δε μ'ένοιαζε όμως με αποζημίωσαν αυτές οι εικόνες και τα ψαράκια ήταν αρκετά για σήμερα χαλάλι και η βενζίνη που κάψαμε για τόσο βαθιά!

Όταν έπεσε για καλά το σκοτάδι ξεκινήσαμε για τον όρμο του Γαλλησά με αρκετές εμπειρίες και ψαράκια για σήμερα.






Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Τηγανητά ψάρια με ...κάππαρη!!

Τελευταία έχω μια εμμονή για αναζήτηση των παραδοσιακών και κυρίως τοπικών συνταγών.
Αν και 'γω δεν είχα σχέση με την παράδοση. Βρεθήκαμε στο νησί μικρά χωρίς κανένα συγγενή εσωτερικοί μετανάστες.Παπούδες,γιαγιάδες και λυπούς συγγενείς δεν είχαμε εδώ ώστε να μας γνωρίσουν παραδοσιακές συνταγές, ακόμα και οικογενειακές που κρατάνε από γενιά σε γενιά.
Η μητέρα 3-4φίλες που είχε και μπαινόβγαιναν στο σπίτι αντάλαζαν κανένα σχέδιο δαντέλας ή κανένα μοτίφ που είχε μανία με το πλέξιμο.Από μαγειρική δεν έψαχνε νέες ή τοπικές συνταγές ό,τι ήξερε και υποστήριζε ότι ήταν οι καλύτερες μάλιστα.
Αφού έζησα και μεγάλωσα στο νησί θεωρώ καθήκον μου να μάθω και κυρίως να υιοθετήσω ντόπιες συνταγές ώστε να περάσουν και σε επόμενες γενιές.Μετά λύπης μου βλέπω ότι κανένα εστιατόριο ή ταβέρνα στο νησί δεν προωθεί τέτοιες συνταγές το αντίθετο μάλιστα έχουν κατακλύσει οι διεθνείς και ξενόφερτες.
Όπου και αν βρεθώ ρωτώ μεγάλες γυναίκες συνταγές που μπορεί να'χουν χαθεί με το πέρασμα των χρόνων.
Έτσι είχα ακούσει από την κουμπάρα μου βέρα "Απανωχωρίτισσα" για μια σάλτσα που έφτιαχνε η μαμά της τα ψάρια με κάππαρη στον πατέρα της και τρελαινόταν.Εκείνη δεν τα πλησίαζε γιατί είναι πολύ ιδιότροπη στα φαγητά.
Και καθώς που έμειναν φρέσκα τηγανητά ψαράκια απ'την προηγούμενη σκέφτηκα εκείνη τη συνταγή της "Φράγκας" γιαγιάς.
Όταν την είδα λοιπόν της ζήτησα να μου την πει.
Εκείνη χταμπίστηκε όταν τη ρώτησα (κάτι τέτοια μου λέει και με στέλνει αδιάβαστη)γιατί ξέρει ότι ο καπετάνιος δεν συνηθίζει άλλες γεύσεις από τις κλασσικές.
Εγώ όμως που έχω Αφροδίτη (όπου και οι γεύσεις εκτός από ομορφιά) στον Κριό αναζητώ για νέες και διαφορετικές γεύσεις,εκείνος κλασσικές (Αφροδίτη στον Υδροχόο) παραμένει σταθερός στις γεύσεις που ξέρει.
Απαραίτητα ψάρια τηγανισμένα και κρύα ακόμα καλύτερα.

κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1φλτζ.κάππαρη ξερή που την έχουμε αφήσει στο νερό να ξαλμυρίσει τουλάχιστον 5ώρες πρίν
ντομάτες αποφλοιωμένες.
Ευκαιρία όσοι δεν γνωρίζετε να γνωρίσετε και την κάππαρη με τις θεραπευτικές της ιδιότητες.
Σοτάρουμε το κρεμμύδι με ελαιόλαδο να ξανθίνει μαζί και την κάππαρη.

Προσθέτουμε την ντομάτα αφού την έχουμε αλέσει στο multi.

Αφήνουμε να βράσει η σάλτσα ώσπου πιει τα υγρά της, προσθέτουμε λίγη ζάχαρη καθόλου αλάτι γιατί η κάππαρη όσο και να την ξεπλύναμε κρατάει αλάτι και λίγο πιπέρι.
Περιχύνουμε πάνω στα τηγανητά ψάρια και γλεντάμε τα ψάρια χωρίς μαχαιροπίρουνο και με αρκετό ψωμάκι για πα....ρες!
Είναι μια υπέροχη γλυκόξινη σάλτσα που περνάει στα ψάρια μέχρι το κόκκαλο και τους δίνει μια μοναδική γεύση.
Στο μεταξύ η κάππαρη έχει δώσει ένα μοναδικό άρωμα στο σπίτι όσο βράζει που σου σπάει τη μύτη.
Κάτι ήξεραν οι παλιές και αξιοποιούσαν μ'αυτό τον τρόπο τα ψάρια της προηγούμενης μέρας.
Κάτι που ίσως πρέπει να μάθουμε στις μέρες μας δεν συμφωνείτε??

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top