Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Χριστούγεννα ήρθαν..πάλι...!!


Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός,κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει  παρά μόνο όταν μεγαλώνει παιδιά και κυρίως, μικρά παιδιά. Ξαφνικά από μωρό γίνεται 1ετους 2, 3 και περνάν τα χρόνια σα νεράκι.
Έτσι κυλά ο χρόνος, από καλοκαίρι να'τα Χριστούγεννα εντελώς χειμωνιάτικα.
Θες ο χρόνος που βαραίνει κάθε φορά την ράχη μας αλλά πιστεύω ,κυρίως  τα προβλήματα που μας φορτώνουν κάθε χρόνο οι πολιτικοί,  κόβοντας συντάξεις και μισθούς και ανεβάζοντας φόρους μας κόβουν την όρεξη για ξεφάντωμα τις γιορτές.
 Όσα περισσότερα πολύχρωμα λαμπιόνια και να φωτίζουν τις πόλεις δεν μπορούν να φωτίσουν και να ζεστάνουν τις καρδιές των περισσότερων κατοίκων τους. Οι υποσχέσεις έλιωσαν σαν τα χιόνια με το πρώτον χάραμα του ήλιου και'μεινε το κρύο ακόμα πιο τσουχτερό να παγώνει τους συνταξιούχους και άνεργους οικογενειάρχες με τις αμέτρητες υποχρεώσεις.
Κάθε χρόνο και χειρότερα αλλά πάντα υπάκουοι στις παραδόσεις μας φέτος το δέντρο έμεινε στο πατάρι τυλιγμένο όπως τα όνειρα του καθενός μας για το μέλλον της ζωής του.

Ένα καραβάκι ταξιδιάρικο στολίστηκε με φωτάκια να θυμίζει τις φουρτούνες που μας περιμένουν.
Και ένα ξερό κλαδί φορτώθηκε με στολίδια όπως ακριβώς κατάντησαν τις γιορτές μας,χωρίς δώρα με ένα στεγνό λειψό μισθό.
Το χειρότερο αυτή η κατήφεια που ζωγραφίζεται στα πρόσωπα όλων μας αυτές τις γιορτινές μέρες που τις έχουν καταντήσει καθημερινές για τους πολλούς και χαρούμενες μόνο για τους έχοντες.
Δεν θα τους κάνουμε όμως το χατίρι θα σφίξουμε τα δόντια θα σκάσουμε χαμόγελα θα γεμίσουμε τις καρδιές μας χαρά προσφέροντας στους γύρω μας που έχουν ανάγκη και θα γιορτάσουμε για τα παιδιά μας γιατί πρέπει να'χουν τις καλύτερες αναμνήσεις απ'τις γιορτές.
Φίλοι μου εύχομαι σε όλους σας:

Το άστρο των Χριστουγέννων ας φωτίζει τη ζωή σας με υγεία αγάπη και ψυχική γαλήνη.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

Βόλτα στο Δερβένι,Ζαχολη -Παναγία Κρησφύγετων.-

Ταξίδια στη ζωή μου έκανα ελάχιστα, κυρίως όταν ήμουν νεότερη.
Πως τα φερε η ζωή και τα τελευταία χρόνια είμαι με μια βαλίτσα στο χέρι, μόνο εκείνη ξέρει.
Με αποτέλεσμα να μετράω αυτό το χρόνο περισσότερα ταξίδια εκτός νησιού από ψαρέματα με το βαρκί.

Κάπως έτσι βρέθηκα μέσα φθινοπώρου σε εκπληκτικά μέρη της Πελοποννήσου.
Σε υπέροχα καταπράσινα χωριοδάκια με θέα τη θάλασσα.
Πανέμορφα σπιτάκια με κεραμοσκεπές ανάμεσα σε Μουσμουλιές,πορτοκαλιές,λεμονιές και λοτόδεντρα.Να χορταίνει το μάτι σου πράσινο και ν'απολαμβάνεις φυσικές ομορφιές.
Μια βόλτα πιο βόρεια στη Ζάχωλη μας εντυπωσίασε ακόμα περισσότερο η φυσική
ομορφιά του χωριού.


Περπατήσαμε ανάμεσα στα πανύψηλα πλατάνια σ'ενα υπέροχο φαράγγι με τρεχούμενα νερά που η ομορφιά του μας έκοψε την ανάσα.

 Τυχεροί οι κάτοικοι που έχουν τη δυνατότητα ν'απολαμβάνουν τη φύση σ'ολο της το μεγαλείο.
Μαγεύτηκα με τέτοιες εικόνες, σπάνιες για τα δικά μου μάτια.
Επισκεφτήκαμε το ξωκλήσι της  Παναγίας των Καταφυγίων 


Λαξευμένο μέσα στους βράχους της Ζάχολης (Ευρωστίνης) στέκεται αγέρωχο στο χρόνο από το 1772 που λειτούργησε ως καταφύγιο στον κατατρεγμό των Ελλήνων από τους Τούρκους.


Κατεβήκαμε τα αμέτρητα σκαλάκια μπήκαμε μέσα στα αθέατα καταφύγια.


Εδώ  νιώσαμε τον τρόμο αλλά και την υπερηφάνεια εκείνων των ανθρώπων που έζησαν εδώ τα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς.
 Αρκετά μεγάλοι χώροι που έχουν διαμορφωθεί και απεικονίζουν τις χρήσεις των προγόνων μας.
Λέγεται ότι βρέθηκαν πολλά καβούκια χελώνων σ'αυτούς τους χώρους.Είπαν ότι γεράκια και αετοί τα έφεραν ως λεία τους.Εγώ πιστεύω οι κατατρεγμένοι ντόπιοι που ζούσαν εδώ τρέφονταν απ'αυτα μη έχοντας τίποτα άλλο.
Άλλωστε τα πουλιά για να φάνε τις χελώνες τις πετούν από πολύ ψηλά για να σπάσει το καβούκι τους.
Η φύση σμίλεψε αυτούς τους βράχους. Ο άνθρωπος τους αξιοποίησε για τις ανάγκες του εκείνα τα χρόνια και ένας κάτοικος Ευρωστίνης ονόματι κ. Γεώργιος Ρούσος ανακαίνισε και διατήρησε στην μορφή που τα βλέπουμε αυτά τα κρησφύγετα.


Ανατριχίλα και δέος αισθάνεται κανείς βλέποντας το χάος που υπάρχει κάτω και το ύψος που βρίσκονται αυτά τα διαμορφωμένα καταφύγια.


Κάτω χαμηλά βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγιάς καλά κρυμμένο μέσα στα κοιλώματα των βράχων.

Φροντισμένο με πολύ αγάπη να δέχεται τους πιστούς.



Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου και δέχεται πάνω από 1000 προσκυνητές αυτή τη μέρα.
Αξίζει να επισκεφτείτε αυτό το ιστορικό βυζαντινό μνημείο της χώρας μας.

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016

Μουσταλευριά και μουστουκούλουρα ..!!

Στην αυλή μου έχω 2 κλίματα που μας χαρίζουν δροσιά τους καλοκαιρινούς μήνες και κυρίως, τα υπέροχα τσαμπιά τους.
Φέτος οι αρκετές βροχές το χειμώνα, έδεσαν τα κλίματα και φόρτωσαν σμαραγδένιους καρπούς!
Τα γεύτηκαν όλοι οι συγγενείς και φίλοι μέχρι την Κρήτη έφτασε η χάρη τους και όμως ήταν τόσα πολλά που δεν τέλειωναν με τίποτα.
Και κάθε χρόνο το μεγάλο μου πρόβλημα να τα στύψω να πάρω το μούστο να μην πάει χαμένος τόσος καρπός.
Ανασκουμπώθηκα και πάλι τα'κοψα όλα καθώς είχαν ωριμάσει τόσο που έσταζε ο χυμός τους μέχρι τα εσώρουχα κόντεψα να γίνω μουστόγρια:))
Και άρχισα την διαδικασία του πατήματος να χορεύω σε ρυθμούς χιπ-χοπ!
Έρχεται ο γιος με βλέπει μέσα στη λεκάνη τι κάνεις εκεί Μάνα??
-Πατάω τα σταφύλια?
-Και τι, θα φάμε μετά απ'τα βρομοπόδαρά σου?
-Έτσι βρε τα πατάνε χρόνια τώρα!
-Δεν ξέρω τι κάνουν εγώ πάντως δεν θα φάω τίποτα!
Έμεινα με την απορία!
Που ζει αυτό το παιδί,εξωγήινος είναι?
Μπορεί να μη ζούμε σε χωριό να'χουμε εκσυγχρονιστεί αλλά η παράδοση δεν χάνεται μεταφέρεται από βιβλία από αφηγήσεις!
Δεν άκουσε, δεν είδε καμιά φορά τρύγο?
Φαντάζομαι τα νεότερα παιδιά πόσο άσχετα θα'ναι με τις εργασίες της υπαίθρου!
Έστυψα τα σταφύλια που μου έδωσαν αρκετό μούστο για 2 ντραμιτζάνες κρασάκι για μουσταλευριά και μουστουκούλουρα!
Η μουσταλευριά έγινε στο τσάκ-μπάμ !
Αφού έβρασε με στάχτη ο μούστος σουρώθηκε καλά για να καθαρίσει πρόσθεσα κορν-φλάουρ.
Σέρβιρα και την έκανε ναααα...ο γιός!
Στα μουστοκούλουρα ακολούθησα παλιά δοκιμασμένη συνταγή που βρίσκεται στα κιτάπια μου χρόνια τώρα.
Κλίκ στην εικόνα να πάρετε τα υλικά!
Ανακατεύουμε όλα τα στεγνά υλικά σ'ενα μπόλ!
Τα υγρά με τα μυρωδικά σε άλλο, τα παντρεύουμε και έχουμε μια ζύμη μαλακιά!
Πλάθουμε κουλουράκια ομοιόμορφα ώστε να ψηθούν στον ίδιο χρόνο!
Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 15-20λεπτά!
Και έχουμε υπέροχα μυρωδάτα μουστοκούλουρα για τον καφέ μας!

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Δεύτε ..τελευταίον αχινόν!!

Το φετινό καλοκαίρι μας πήρε και μας σήκωσε.Μιλώ για τους βοριάδες, που δεν σταμάτησαν να φυσούν καθημερινά,στο νησί.Τι να πω αυτή η γκαντεμιά μου, δεν λέγεται.Πέρσι είχαμε το βαρκί έξω,με μηχανική βλάβη και  η θάλασσα λάδι, κάθε μέρα.
Εμείς, τη βλέπαμε και λιώναμε, που δεν μπορούσαμε να πάμε ψάρεμα.Φέτος που το ρίξαμε στη θάλασσα, έχει τρελαθεί να φυσά.Μόνο το βράδυ κοπάζει.
Έτσι για να γευτούμε λίγο θάλασσα ανατρέξαμε, ως συνήθως, σε κολπάκια απόμερα προς αναζήτηση θαλασσινών μεζέδων.
Απομακρυσμένα, που πρέπει να περάσεις κατσάβραχα για να τ'ανακαλύψεις.
Εκεί που είσαι  μόνο εσύ  ο ήλιος και η θάλασσα!!
Και μακριά αρμενίζουν τα πλεούμενα!
Μετά από 45λεπτά εκτενούς αναζήτησης μόνο 1στρείδι ανακάλυψε ο καπετάνιος.
Όσο εκείνος εξερευνούσε το βυθό, εγώ πρόσεξα  ένα πανέμορφο αγριολούλουδο με το χρώμα του ήλιου και μια ιδιαίτερη μυρωδιά που ξεχώριζε.
Ελίχρυσο το ξέρω,Ενθουσιάστηκα πολύ όταν έμαθα ότι συνδέεται με τον μύθο του Πάρη και της ωραίας Ελένης,Οφείλω να ευχαριστήσω  τον  m.hler76
για την πληροφορία
Έφτιαξα ένα μικρό μπουκετάκι που ταίριαξε μ'ενα Κρητικό αναμνηστικό και στολίζει την βιβλιοθήκη μου.
Συνεχίσαμε την αναζήτηση όμως για θαλασσινές γεύσεις.Δεν μπορεί ολόκληρο νησί με παραλίες, κάτι θα βρούμε.
 Σ'αυτήν την παραλία,  μόνο ένα βρήκε και απογοητεύτηκε τόσο.!Άρχισε ν'ανησυχεί για την εξαφάνιση των θαλασσινών.Να φταίει η υπεραλίευση ή άλλος είναι ο λόγος??

Εκεί, είχε πολύχρωμα βότσαλα που άστραφταν κάτω απ'τον ήλιο.Πρώτη φορά τα ζήλεψα και μάζεψα 1χούφτα κατάλευκα βότσαλα.
Όμως "η φύση εκδικείται"δεν λένε! Σκόνταψα πάνω σ'ενα βράχο εκείνος μου κράτησε ένα κομμάτι δέρμα και'γω μαζί με τα βότσαλα απόκτησα 3ράμματα στο πόδι για να μου θυμίζουν την απληστία μου.



Ο καπετάνιος πείσμωσε που δεν βρήκε και συνεχίσαμε να ψάχνουμε και σ'αλλες παραλίες.
Με πήγε σε βράχια που μόνο οι καλικατσούδες και οι γλάροι ανεβαίνουν.Το πόδι είχε αναρρώσει για τα καλά και αναγκαστικά ακολουθούσα τους γλάρους.

Εκεί βρήκε δείγμα από αχινούς και άρχισε να θυμώνει πολύ.Μα που πήγαν οι αχινοί??Πως γίνεται να εξαφανιστούν μέσα σε 1χρόνο??
Τους έχουν "ρημάξει" έλεγε και ξανάλεγε.
Και όμως γνωστός μας έβγαζε μεροκάματο όλο το χρόνο με αυτά τα είδη, αφού οι εργοδότες του Νεωρίου τον άφηναν απλήρωτο για μήνες.Προκειμένου να κλέψει, το παλικάρι βουτούσε στη θάλασσα για να θρέψει το σπίτι του.


Συνέχισε όμως την αναζήτηση γιατί δεν μπορούσε να το χωνέψει σε ακόμα πιο απόκρημνες ακρογιαλιές και'γω πίσω να κάνω την καλικατσού.

Εδώ επιτέλους με λυπήθηκε ο Ποσειδώνας και του'στειλε αρκετά για να ησυχάσει.

Ας σταματήσουν πια αυτοί οι βοριάδες να πάμε κανένα ψάρεμα γιατί θα με φάνε τα κατσάβραχα φέτος!!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top